Με επισημότητα και θεία κατάνυξη γιορτάστηκε στην ιστορική Ιερά Μονή του Αγίου Αθανασίου Φιλίων τιμώντας την ημέρα ανακομιδής των ιερών λειψάνων του.
Οι εκδηλώσεις προς τιμήν του Αγίου άρχισαν την παραμονή της εορτής με την τέλεση του εσπερινού και της αρτοκλασίας, Ανήμερα της εορτής τελέστηκε θεία λειτουργία, χοροστατούντος του Σεβασμιοτάτου Μητροπολίτη Καλαβρύτων & Αιγιαλείας κ.κ. Ιερωνύμου συνοδεία του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίας Λαύρας, Ευσέβιου, του Αρχιμανδρίτου Φιλαρέτου, του πρ. Αρσενίου της Λαύρας, του πρ. Δημητρίου Σταθακόπουλου και του Αρχιδιακόνου Νύφωνα, ακολούθησε αρτοκλασία και έγινε θείο κήρυγμα, παρουσία επισήμων και πολλών πιστών.
Παραβρέθηκαν ο Δήμαρχος Καλαβρύτων κος Αθανάσιος Παπαδόπουλος, ο Αντιδήμαρχος κος Κουτρουλάκης ο εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος κος Δουκλιάς, ο Δημοτικός Σύμβουλος κος Μιχαλόπουλος, ο Πρόεδρος της ΝΔ Καλαβρύτων κος Τσάμης, ο Προέδρος της Τ.Κ. κος Χατζής, ο Πρόεδρος του Δ.Σ της Αδελφότητας Φιλιωτών Καλαβρυτινών «Ο Άγιος Βλάσιος» κ Γεώργιος Γρ. Μητρόπουλος
Πρόκειται για ένα ιστορικό μοναστήρι που υπέστη δύο μεγάλες καταστροφές από πυρκαγιά. Η πρώτη από τους Τούρκους, υπό τον Ιμπραήμ στις 15 Ιουλίου του 1826 και η δεύτερη από τους Γερμανούς στις 18 Σεπτεμβρίου του 1943.
Με ευλάβεια και βαθιά πίστη οι Φιλιώτες (Σύλλογος Φιλιωτών, Όμιλος φίλων Ιεράς Μονής, κάτοικοι των Φιλίων και απανταχού Φιλιώτες) γιόρτασαν την ημέρα στην ιερά μονή Αγίου Αθανασίου Φιλίων Καλαβρύτων. Αυξημένη ήταν η παρουσία του κόσμου που έφτασε στην ιστορική Μονή, καθώς είναι εμφανής η επιθυμία των Φιλιωτών να κρατήσουν ζωντανή την ιερά μονή.
Η ιστορική Μονή του Αγίου Αθανασίου βρίσκεται εντός του δάσους που αποτελείται από δέντρα δρυός, ελιάς και πρίνους, ανάμεσα στα χωριά Λευκάσιο και Φίλια.
Η ηλικία της Μονής ξεπερνά τα 350 έτη και υπήρξε εστία και ορμητήριο στον ξεσηκωμό του 1821.. Είναι διώροφη και αποτελείται από 50 κελιά μοναχών. Ο ναός είναι βασιλική τρίκλητος μετά τρούλου.
Η Μονή Αγίου Αθανασίου Φιλίων είναι Ανδρώα Κοινοβιακή Μονή που ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Φίλια Καλαβρύτων και είναι χτισμένη στη νότια πλευρά του βουνού Θισβέτιου (παραφυάδας του Χελμού), σε υψόμετρο 840 μέτρων. Απέχει 35 περίπου χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα και 107 περίπου χιλιόμετρα από την Πάτρα.
Ιστορία της Μονής
Η ακριβής χρονολογία ίδρυσης της Μονής μας είναι άγνωστη. Κατά την παράδοση, η ίδρυσή της ανάγεται στα τέλη του 10ου αιώνα όταν Αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Νικηφόρος Φωκάς. Η πρώτη γραπτή μαρτυρία για την ύπαρξη της Μονής προέρχεται από πατριαρχικό σιγίλιο του 1652 ή 1653, σύμφωνα με το οποίο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Παΐσιος Α΄ την ανακηρύσσει σε πατριαρχική και σταυροπηγιακή. Το 1781, ο Πατριάρχη Γαβριήλ ο Δ΄ ανανέωσε τα προνόμια της Μονής με νέο Πατριαρχικό σιγίλιο ενώ λίγο αργότερα (1798) ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, αφού ανανέωσε και αυτός τα προνόμια της Μονής, όρισε, παράλληλα, την ετήσια εισφορά της Μονής προς το Πατριαρχείο στα 105 γρόσια.
Μεγάλη υπήρξε η προσφορά της Μονής κατά την Επανάσταση του 1821 αφού αποτελούσε κέντρο ανεφοδιασμού και καταφύγιο για τους αγωνιστές που μάχονταν εναντίον των Τούρκων. Την ίδια περίοδο η Μονή, μετά από την πώληση ενός μετοχίου της στην περιοχή της Πάτρας, διέθεσε το ποσό των 6000 γροσίων προκειμένου να δαπανηθεί για τις ανάγκες του αγώνα. Μοναχός της υπήρξε ο διαπρεπής ιεράρχης Μητροπολίτης Δέρκων Γρηγόριος που θανατώθηκε από τους Τούρκους τον Ιούνιο του 1821 στην Κωνσταντινούπολη. Με δικές του δαπάνες κατασκευάστηκε το 1819 και η κρήνη που διασώζεται μπροστά από το καθολικό της Μονής. Στις 15 Ιουλίου του 1826 το μοναστήρι πυρπολήθηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ και καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος του αρχείου του. Από τους 70 περίπου μοναχούς που είχε η Μονή πριν την Επανάσταση απέμειναν το 1830 μόνο επτά, ενώ τα χρέη της αυξάνονταν συνεχώς. Το 1850 ανέλαβε την διοίκηση της Μονής ο ιερομόναχος Παρθένιος Χρόνης, από το γειτονικό χωριό Φίλια, και κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να ανορθώσει τη Μονή τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και από πλευράς ανθρωπίνου δυναμικού. Μέχρι το θάνατο του, το 1875, οι μοναχοί ξεπέρασαν τους 60. Στη συνέχεια η Μονή άρχισε να παρακμάζει με αποτέλεσμα το 1928 να προσαρτηθεί ως μετόχι στη Μονή της Αγίας Λαύρας των Καλαβρύτων.
Στις 25 Ιουνίου 1943 τα ιταλικά στρατεύματα κατοχής λεηλάτησαν το μοναστήρι και συνέλαβαν δύο μοναχούς που βρίσκονταν εκεί. Όταν, στη συνέχεια, ο ένας από αυτούς, ο π. Αμβρόσιος Παπαρρηγόπουλος, προσπάθησε να διαφύγει, θανατώθηκε από τα πυρά των Ιταλών. Δύο μήνες αργότερα, στις 25 Αυγούστου 1943, η Μονή πυρπολείται από τους Γερμανούς. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε η ανοικοδόμηση της Μονής, χωρίς ωστόσο να ολοκληρωθεί πλήρως. Μέχρι σήμερα έχει αναστηλωθεί μόνο η νότια πτέρυγα και το καθολικό της Μονής.
Το καθολικό της Μονής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το καθολικό της Μονής είναι αφιερωμένο στον Άγιο Αθανάσιο Πατριάρχη Αλεξανδρείας το Μέγα. Πρόκειται για λιθόκτιστος, κεραμοσκεπή ναό σε ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής με οκταγωνικό τρούλο που κτίστηκε το 1763 σύμφωνα με επιγραφή σε μαρμάρινο εντοιχισμένο λίθο που βρίσκεται πάνω από την θήρα της είσοδό του. Ο ναός είχε ξυλόγλυπτο τέμπλο με πολλές παλιές εικόνες που δυστυχώς σήμερα δεν σώζονται, λόγο της πυρπόλησης της Μονής από τους Γερμανούς το 1943.
Η Μονή εορτάζει στις 18 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Αθανασίου, και στις 2 Μαΐου, ημέρα ανακομιδής των ιερών λειψάνων του.
Χρήστος Βλ. Καραθανάσης, Ιερά Μονή Αγίου Αθανασίου Φιλίων, Συνέκδοση της Αδελφότητας Φιλιωτών Καλαβρυτινών «Ο Άγιος Βλάσιος» και του Ομίλου Φίλων του Μοναστηριού Αγίου Αθανασίου Φιλίων, Αθήνα 2010
Γεώργιος Παπανδρέου, Καλαβρυτινή επετηρίς: ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας, Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων Μιχαήλ Ι. Σαλιβέρου, Εν Αθήναις 1906
Πηγές – el.wikipedia.org